Een medewerker van een zorginstelling beschrijft haar bijzondere ervaring met persoonlijke muziek.
‘Ik hou niet van muziek…’
Mevrouw J. zit in een stoel in het salongedeelte, met haar ogen dicht. Te dommelen? Op de vraag of ze naar haar muziek wil luisteren, antwoordt ze: ‘Nee, ik houd niet van muziek. Alleen van Andre Rieu.’ Gelukkig staat er een nummer van Andre Rieu op haar afspeellijst. Een wals. Daar wil ze wel naar luisteren. Ze is verrast: dit is Andre Rieu! Ze opent haar ogen en begint mee te bewegen met de muziek. Behalve de walsen van Andre staan er nog meer dansmuziek op de afspeellijst. Mevrouw vertelt dat ze vroeger veel gedanst heeft, samen met haar man, die een goede danser was. Ze is een bofkont: ze had zo’n goede man. Dit herhaalt ze een aantal malen en ze raakt helemaal opgetogen over haar geluk. Als een nummer van Vera Lynn voorbijkomt roept ze uit: ‘ Vera Lynn! Mooi! Prachtig!’. Ze geeft de activititeienbegeleider een dikke zoen. En als de collega-begeleider de ruimte verlaat, krijgt ook zij zoenen. “Never take no for an answer” is weer eens bewezen!
‘Halsema, Halsema…’
Mevrouw van W. loopt regelmatig door het hele huis loopt, boos, en zonder woorden: we horen haar nooit iets zeggen. De activiteitenbegeleidster heeft nog weinig kans gehad om haar iPod met haar uit te
proberen. Tot verrassing van de begeleidster staan er veel cabaret liedjes op haar afspeellijst (Frans Halsema, Toon Hermans). Samen luisteren ze naar haar muziek. Ze maakt geen oogcontact, en sluit af en toe de ogen. Wat doet de muziek met haar? Er is weinig lichamelijke reactie. Aan het eind van de
luistersessie zeg de begeleidster: ‘U houdt van cabaret, nietwaar? Van Frans Halsema.” Mevrouw van W. antwoordt tot onze verrassing zachtjes: “Halsema, Halsema”. De iPod wordt vanaf die dag regelmatig aangeboden en het is te zien dat mevrouw er van geniet, ze zit stilletjes met de ogen dicht te luisteren en staakt haar zwijgende boze lopen.
–
Jouw ervaring met persoonlijke muziek delen? Stuur je verhaal naar: contact@musicandmemory.nl