Defilé op paleis Soestdijk
Mevrouw Willemse houdt van Nederlandse volksmuziek en staat erom bekend graag (en hard) mee te zingen. Voor een praatje tussendoor is er meestal weinig tijd, maar vandaag is het anders. Ik heb nieuwe muziek meegenomen om haar afspeellijst uit te breiden. Wanneer ze de nummers herkent glimlacht ze. Ze kent de tekst en titels van alle nummers en geniet volop van de muziek.
Ineens begint ze te vertellen over haar jeugd. Ze vertelt dat haar school was uitgekozen om op te treden tijdens een van de vele defilés op paleis Soestdijk. Als meisje van 10 was ze lid van het schoolkoor dat daar enkele liedjes mocht zingen. Ze vertelt in detail hoe leuk het was om dit te mogen doen en hoe ze samen met haar klasgenoten langs de koninklijke familie liep. Dit verhaal hebben we haar nog nooit horen vertellen. We zijn verrast.
Een paar minuten later zingt ze weer naar hartenlust mee met de liedjes en komt het gesprek tot stilstand. Ik neem mezelf voor om de volgende keer weer nieuwe muziek mee te nemen: hopelijk levert dit nog een paar mooie verhalen op!
Birgit Hasenack, vrijwilliger bij Woonzorgcentrum Mariënburg
Tijdens het zoeken naar muziek al hele mooie momenten
Vorige week was ik bij een cliënt op bezoek die een halfzijdige verlamming heeft en verregaande Afasie. Het was zoeken om te kijken hoe ik contact met haar kon krijgen zonder dat ik veel vragen hoefde te stellen. Ook de ja en nee antwoorden leken niet helemaal met de werkelijkheid overeen te komen. Ik heb mijn smartphone gepakt en ben met haar via youtube wat muziek gaan luisteren. Ik heb goed op haar gelet en telkens getoetst of ze de muziek wel of niet mooi vond.
Tijdens dit proces raakte mevrouw steeds enthousiaster en probeerde mij te sturen naar de muziek die ze mooi vond door haar gezichtsuitdrukking en het wijzen met haar vinger. Als ze het mooi vond zei ze ja, ja en trok ze een blij gezicht. Zat ik niet op het goede spoor, dan betrok haar gezicht en maakte ze een afwerend gebaar. Op een gegeven moment had ik door dat ze de muziek van Rob de Nijs erg mooi vond. Ik heb toen “zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam“ geluisterd met haar. Toen ze de eerste noten hoorde pakte ze mijn arm, legde haar hoofd tegen mijn bovenarm en de tranen biggelden over haar wangen. Het was een mooi moment. Voor haar, maar ook voor mij. Ook ik voelde een brok in mijn keel.’
Wilma Dolmans, dagbestedingscoach bij Zorggroep Almere
“We vinden het mooi om bij te dragen aan jullie geweldige werk”, aldus Marcel van Tilburg van het Koninklijk Concertgebouw Orkest (KCO).