Vorige zomer ging onderzoeker Erik van Marissing met Music & Memory op werkbezoek bij drie ouderenzorginstellingen in de wijk Kanaleneiland in Utrecht. 76% van de bewoners van deze wijk is van niet-Nederlandse afkomst.
Op de Marokkaanse dagbehandelingsafdeling van Bijnkershoek werd nauwelijks muziek gedraaid. Het overgrote deel van de bewoners luistert niet naar muziek uit religieuze overwegingen. Er worden wekelijks Koranteksten voorgelezen op de gescheiden woonkamers. Op de Nederlandse dagbehandeling zaten de heren en dames kalm en beleefd, enigszins gereserveerd, naast elkaar aan een grote tafel. Er werd vriendelijk geknikt naar de bezoekers en van de koffie genipt. Met de begeleiders werden af en toe liedjes uit de oude doos gezongen, terwijl de mappen met de liedteksten op tafel lagen.
Het gezelligst was het op de Turkse dagbehandeling. Hier zaten en lagen dames in allerlei stadia van wakkerheid op banken langs de muren. Erik werd met veel belangstelling bevraagd. Of hij al een vrouw had en dat hij er toch wel erg goed uitzag. Guler van der Wekken, de afdelingsmanager, vroeg de dames of ze iets wilden zingen. Als éen organisme kwam de groep in beweging. Ze keken naar de dame die het lied moest starten, en zo gauw zij zong viel de rest in, klappend in hun handen, wiegend met hun lijven en met sprankelende ogen.
Toch was Gulers ideaal een multiculturele dagbehandeling. Nooit te oud om te leren was haar motto, en wie weet of persoonlijke muziek bij de overgang nog een rol zou kunnen spelen.
Lukt het jou je cliënten zorg op maat te geven als ze uit heel verschillende culturele achtergronden afkomstig zijn? Heb jij tussen de grote groep oude Nederlanders slechts enkele verloren migranten? Wat zou digitale lievelingsmuziek voor deze mensen kunnen betekenen? In deze nieuwsbrief vind je een heel artikel over cultuursensitieve zorg en muziek. Veel leesplezier!
Muzikale groeten,
Het Music & Memory NL team