Door Sarah Mulders – persoonlijk begeleidster en zorgverlener bij KAG
In het woon-zorgcentrum Ridderspoor, dat behoort tot de thuiszorgorganisatie King Arthur Groep, is het Music & Memory Project bijna een jaar geleden van start gegaan. Er wonen in het centrum 22 mensen met lichte en vergevorderde dementie. Meneer B. is één van de bewoners. Hij is 72 jaar en zijn eerste verschijnselen van de ziekte van Alzheimer waren al merkbaar op 64-jarige leeftijd. Hij woont nu iets langer dan een jaar samen met zijn hondje Sita in het wooncentrum Ridderspoor in Hilversum.
In het begin van zijn verblijf was meneer B. een introverte en rustige aanwezigheid.Hij was erg op zichzelf en moest nog wennen aan de nieuwe situatie, maar het leek geen groot probleem te zijn. Het is een man die altijd actief is geweest in zijn leven en veel heeft gewerkt. Hij is lichamelijk nog erg fit en gezond. Je kunt hem dan ook regelmatig tegen te komen in de wandelgangen of buiten in de tuin die bij het zorgcentrum hoort.
Het gedrag van meneer B. is echter de laatste paar maanden veranderd. Het viel verschillende medewerkers op dat hij soms bozig kon reageren naar andere bewoners in het huis. Het was dan ook niet altijd rustig en vredig in het centrum; er is een tijdlang een bewoonster geweest die erg agressief reageerde naar andere bewoners en medewerkers. Omdat meneer B. altijd aan het rondlopen was, heeft hij veel van deze agressieve uitbarstingen meegemaakt en dit zou een oorzaak kunnen zijn van zijn onrust en agitatie. Zijn gedragsverandering begon steeds meer op te vallen en familieleden en medewerkers wilden het gaan onderzoeken.
Toen zag ik meneer B. tijdens een van onze muziekdagen in het centrum waar twee keer per week vrolijke oude meezing nummers worden gespeeld. Ik trof hem aan middenin de groep, dansend en met een grote grijns op zijn gezicht. Hij vroeg mensen ten dans en hij was volledig in zijn element. Er waren voor Music en Memory al een aantal afspeellijsten gemaakt voor andere bewoners, maar nog niet voor meneer B. Volgens mij was het tijd om er nu ook een voor hem te gaan maken.
De familie was erg enthousiast en stelde een mooie lijst samen van muziek waar hij vroeger naar luisterde. In een mum van tijd was er een iPod klaar voor meneer B. en was het moment aangebroken om het uit te proberen. Heel toevallig was het net op een moment dat hij boos was op een andere bewoner. Ik moest hem daarom eerst geruststellen voordat ik de koptelefoon bij hem op kon doen, maar na wat improvisatie lukte dat en kreeg hij de koptelefoon op. Het verschil was bijna magisch. Zijn gezichtsuitdrukking veranderde in een ogenblik van boos naar bijna euforisch. Er kwam een grote grijns op zijn gezicht, hij begon met zijn vingers te knippen en te dansen. Hij vroeg medewerkers en andere bewoners ten dans en beïnvloedde zelfs de hele sfeer om hem heen met zijn opgewekte energie. Toen drukte hij per ongeluk het ‘uit’ knopje in van de iPod en in een seconde werd hij weer boos en geagiteerd. Snel probeerde ik de iPod weer aan te zetten, en ja hoor, hij begon weer te grijnzen en te dansen.
Sindsdien maken we regelmatig gebruik van de iPod van meneer B. en is zijn gedrag veranderd. Niet alleen verveelt hij zich minder, hij wordt ook minder beïnvloed door de onrust om hem heen door de andere bewoners. Dank aan het Music & Memory Project dat meneer B. in ieder geval al enorm heeft geholpen.